w chołdzie Estonowi(przybranemu bratu Ognistego)

Kiedy konia na rzeź wywożą
To serca z żalu sine.
Pochylają nad nim głowy,
Jak nad swoim synem.
Las w oddali szumi mu odwieczną pieśń bukową,
A on długo się sposobi
Przed najdalszą drogą...
Kiedy konia na rzeź wywożą
To nikt po nim nie płacze.
Siedzi, czeka, aż kostucha do wrót stajennych zakołacze.
Oczy jeszcze raz podniesie wysoko do nieba,
By pożegnać przyjaciół swych - by im coś zaśpiewać.
Przyjaciele moi, klienci moi
Otwórzcie swe ramiona!
Niech na miękkim ze słomy posłaniu cichuteńko skonam.
Ojcze mój - pegazie piękny,
Pogalopuj ku północy.
Ciepłym, drżącym swym kopytem
Zamknij zgasłe oczy.
Bym mógł w ziemię wrosnąć,
Strzelić potem do słońca smreczyną.
I na zawsze szumieć już nad moją stadniną!

autor:również była_klubowiczka,ale nie ja...